Hypoparathyreoïdie

Wat is Hypoparathyreoïdie?

Hypoparathyreoïdie is een aandoening waarbij de bijschildklieren te weinig of geen bijschildklierhormoon (‘parathormoon’ of ‘PTH’) aanmaken.

Hypoparathyreoïdie kan in zeldzame gevallen aangeboren zijn bijvoorbeeld als onderdeel van een syndroom. Het kan ook later ontstaan na een operatie of bestraling in het halsgebied rondom de bijschildklieren. Dit is de meest voorkomende oorzaak. Een andere, meer zeldzame oorzaak, is een auto-immuunstoornis waarbij de afweer zich richt tegen een eigen orgaan. In dit geval de bijschildklier.

Hypoparathyreoïdie leidt tot een verlaagd calciumgehalte (‘kalk’) in het bloed wat zich kan uiten als tintelingen en/of spierkrampen vaak in de handen, voeten en rond de mond. Bij zeer lage waarden kunnen stuiptrekkingen optreden.

Onderzoek & diagnose

Het is belangrijk dat de diagnose gesteld wordt zodat uw internist-endocrinoloog danwel kinderarts-endocrinoloog, onderliggende oorzaken kan uitsluiten en samen met u kan afwegen of – en zo ja welke- behandeling nodig is.

De diagnose hypoparathyreoïdie wordt gesteld op basis van bloed- en urineonderzoek. Soms wordt er afbeeldend onderzoek verricht zoals een echo van de hals of een botdichtheidsmeting.

Behandeling

De behandeling bestaat uit inname van calcium – en vitamine D-tabletten. Het is belangrijk dat u goed bent ingesteld, omdat dit anders klachten kan geven zoals tintelingen en spierkrampen, en op de langere termijn gevolgen kan hebben voor uw nieren en botten. Bloed en urine zullen daarom levenslang regelmatig gecontroleerd moeten worden.

Voor patiënten met chronische hypoparathyreoïdie bij wie met richtlijnconforme standaardtherapie (actieve vitamine D en calcium) geen adequate controle kan worden gerealiseerd, is behandeling met hormoontherapie (Natpar® (humaan bijschildklierhormoon PTH(1-84)) een optie.

Richtlijnen

Ideeën & opmerkingen

Heeft u naar aanleiding van deze informatie ideeën of suggesties dan verzoeken wij u contact op te nemen.